Pojechaliśmy kolejką na południe, wzdłuż brzegu zatoki, cała podróż zajęła nam 25 minut. Wysiedliśmy na małej stacyjce z początku XX wieku, w dzielnicy willowej, z kilkoma knajpkami w bezpośrednim sąsiedztwie stacji i bulwarem nadmorskim wypełnionym rowerzystami. Przejście tej ruchliwej arterii zajęło nam chwilę - między samochodami jakoś byśmy przeskoczyli, ale to niedzielni rowerzyści o sylwetkach atakujących moskitów stanowili prawdziwe wyzwanie!
Plaża okazała się być brudniejsza niż przypuszczaliśmy, wąska - około 50m, z piaskiem o grubej gramaturze i bardzo sypliwym, tak, że chodzenie nawet po samym brzegu było dosyć uciążliwe. Gdzieniegdzie ktoś się opalał, jakiś pan ćwiczył pływanie wzdłuż brzegu wokół palików oddalonych o 100m, byli ratownicy i biegacze, trochę mew i albatrosów, a na samym brzegu sporo wyrzuconych dużych meduz i przezroczystych rogalików, których nie byliśmy w stanie zidentyfikować. Przeszliśmy kawał plaży, a potem wdrapaliśmy się na skałki w okolicach jachtklubu i zawróciliśmy do miasta.
Domy są tu przeważnie drewniane, zdecydowanie bardziej okazałe niż na naszej South Yarrze, działki większe, wszystko mocno ornamentowane i mało architektury współczesnej. Było gorąco, majny śpiewały mimo wszystko, a M. ćwiczył nasz nowy aparat. Potem zjedliśmy drobny lancz w greckiej kebabowni i wróciliśmy do naszej dzielnicy. Podsumowując dzielnica fajna, niezła wioska można powiedzieć i to w odległości zaledwie pół godziny pociągiem od ścisłego centrum. Mieszkając tu można by się było całkiem zrelaksować i zapomnieć, że w ogóle jest się w mieście. A za chwilę kilka zdjęć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz