Dziś wracam do moejgo głównego konika, czyli architektury. I zarazem do jednej z przyjemniejszych dzielnic naszego miasta czyli Albert Parku, wąskiego paska znajdującego się między Zatoką a właśnie Parkiem, od góry graniczącego z Port Melbourne a od dołu z St Kildą, czyli dzielnicą bardziej rozrywkową. Albert Park zbudowany jest na równej siateczce ulic, szersze zacienione drzewami to Streets oraz dojazdowe do posesji czyli Lanes między nimi.
Gdzieniegdzie znajdziemy ukwiecone lub zapalmione rondka, zieleni tu bardzo sporo, ale też silne wiatry ze względu na bliskość morza. Kościołów sporo, kilka katolickich i starych, murowanych. A domki przeważnie tzw tarasowce wiktoriańskie - to moje swobodne tłumaczenie z Terrace Victorian House - drewniane, z ozdobnymi galeryjkami i ganeczkami na wejściu. Dzielnica chyba podlega ochronie miejskiego konserwatora, czyli planowanie tu odbywa się na zasadach "heritage overlay" - w praktyce oznacza to, że przy ulicach głównych mamy wyłącznie historyczne fasady, a nad nimi piętrzą się wycowane hiperwspółczesne rozbudowy, pasujące charakterem do frontu jak pięść do nosa. Nie jest tego jeszcze dużo, ale właściwie na każdej uliczce trwa jakiś ruch budowlany i domy są rozbudowywane o nowe piętra, baseny, tarasy do tzw al fresco - hm o dziwo język australijski zapożycza sobie ze wszystkich europejskich...
Przyjemnym wyjątkiem od tej formalnej ucieczki jest bardzo wąski dom, który zaprezentuję Wam dzisiaj. Ani stary ani superwspółczesny. W dodatku czyty na miarę co do centymetra. Działka jest narożna i graniczy z dwiema ulicami głównymi i jedną boczną, dlatego też łatwo było go sfotografować. Naprzeciwko kościół Karmelitów, też niczego sobie udana rozbudowa, więc kilka zdjęć także z tego obiektu:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz